ബ്ലോഗര എന്‍റെ കൊച്ചു ഗ്രാമം,
വയനാടന്‍ മലമടക്കുകള്‍ക്ക് താഴെ കൊച്ചരുവികളും പാറക്കൂട്ടങ്ങളും ചെടികളും പൂക്കളുമൊക്കെ യുള്ള കുടിയേറ്റ ഗ്രാമം.
കവികളെയും കഥാകാരന്മാരെയും മാടിവിളിക്കുന്ന ആറുകളും വയലേലകളും ഒന്നും എന്‍റെ ഗ്രാമത്തില്‍ ഇല്ല.
എന്തിനേറെ ഒരു വായനശാല പോലും ഉണ്ടായത് ഈ അടുത്ത കാലത്താണ്. ബസ്സും ജീപ്പും ഓട്ടോറിക്ഷയും വന്നു തുടങ്ങിയതേ ഉള്ളൂ ,
പരിഷ്കൃതന്‍റെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു ഓണം കേറാമൂല.
പക്ഷേ എന്‍റെ ഗ്രാമത്തെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണ്.
കുട്ടനാട്ടിലും എറനാട്ടിലും ഒക്കെയുള്ള 'നോസ്റ്റാള്‍ജിക്' ഗ്രാമങ്ങളിലൊക്കെ ഞാന്‍ പോയിട്ടുണ്ട് ഒക്കെ എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് മടുക്കുന്നു, എങ്ങനെയെങ്കിലും എന്‍റെ ബ്ലോഗര പറ്റിയാല്‍ ആശ്വാസം.
ഡല്‍ഹിയും, ബോംബെയും , മദ്രാസും , കല്‍കട്ടയും അങ്ങ് കടലിനക്കരെ ദുബായിയും, റിയാദും , സിംഗപ്പോരും, മോസ്കോയും ഒന്നും എന്‍റെ കൊച്ചു ഗ്രാമം തരുന്ന സുഖം എനിക്ക് തന്നിട്ടില്ല.
അതിന് ഒരു കാരണമേയുള്ളൂ എന്‍റെ ഗ്രാമം 'എന്‍റേതാണ്'
പണ്ട് കൂടെ പഠിച്ച സജീവന്‍ അവന്‍റെ ഗ്രാമത്തിന്‍റെ മനോഹാരിത പറഞ്ഞത് കേട്ടു കേട്ട് ഒന്ന് പൊയ്ക്കളയാം എന്ന് കരുതി
പാലക്കാട് ജില്ലയിലെ ഒരു മൊട്ടക്കുന്ന്.
കുന്നിന് മുകളില്‍ അവന്‍റെ സ്കൂള്‍, കുറച്ച് കടകള്‍, ദിവസം രണ്ട് വീതം കെ എസ് ആര്‍ ടി സി ബസ്സ്. ... തീര്‍ന്നു , പക്ഷേ അവന്‍റെ ഗ്രാമം അവന് ജീവനാണ്
കോഴിക്കോട് മുതലക്കുളം മൈതാനത്തിനടുത്ത് ഇടുങ്ങിയ ഇടവഴിയിലൂടെ കടന്നാണ് നജീബിന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകേണ്ടത്, നാല് സെന്‍റില്‍ ഓടിട്ട കൊച്ചു വീട്. ഇത് വിറ്റ് ഒരല്‍പം മാറി നല്ലൊരു വീടെടുത്ത് താമസിച്ചുകൂടെ ? അവന്‍റെ ഉപ്പക്കും ഉമ്മക്കും ജേഷ്ഠനും ഒക്കെ ഒരൊറ്റ മറുപടിയേ ഉള്ളൂ. മുതലക്കുളം വിട്ട് എങ്ങോട്ടും ഇല്ല. ഇവിടത്തെ ഒരു സുഖം ഇവിടത്ത് കാര്‍ക്കെ മനസ്സിലാകൂ
സത്യത്തില്‍ നമ്മള്‍ ഓരോരുത്തരും ഓരോ ബ്ലോഗര ക്കാരല്ലേ. നമ്മുടെ ഗ്രാമത്തെ പട്ടണത്തെ നാം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു, അതിന് ഒരു കാരണമേയുള്ളൂ അത് അവനവന്‍റേത് മാത്രമാണ്, എന്തുകൊണ്ട് ഇഷ്ടം എന്നൊരു ചോദ്യത്തിന് എല്ലാവര്ക്കും ബോധ്യപ്പെടുന്ന ഒരു മറുപടി അസാധ്യം. ഓരോരുത്തര്‍ക്കും അവരവരുടെ ബോധ്യമാണ്.
ഈ ഒരു എന്‍റേത് എന്ന വികാരം മറ്റ് പലതിലും നമ്മോടൊപ്പം ഉണ്ട്. എന്‍റെ ജില്ല എന്‍റെ സംസ്ഥാനം എന്‍റെ രാജ്യം എന്‍റെ മതം എന്‍റെ ജാതി, എന്‍റെ പാര്‍ട്ടി .... ഈ 'എന്‍റെ ' തിനെ തെരെഞ്ഞെടുക്കുന്നതില്‍ നമുക്കെന്തെങ്കിലും റോളുണ്ടോ ? ഇല്ലേ ഇല്ല.
നാം ഭൂമിയില്‍ ജനിച്ചു വീണ് ബോധം വെച്ച് തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ കുറെ എന്റേതുകള്‍ സ്വന്തമായി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ലോകത്താകമാനം 'എന്‍റെ'തുകള്‍ക്ക് വേണ്ടി കുത്തും വെട്ടും കൊലപാതകവും നടക്കുന്നു.
എന്‍റെ മതമാണ് ശരി, എന്‍റെ രാജ്യമാണ് ശരി, എന്‍റെ പാര്‍ട്ടിയാണ് ശരി... എന്‍റെ ശരികളുടെ നിലനില്‍പ്പിനും വിജയത്തിനും ഞാന്‍ ഏതറ്റം വരെയും പോകും.
എന്‍റെ രാജ്യത്തോട് എനിക്കുള്ള സ്നേഹം രാജ്യസ്നേഹം , അവന്‍റെ രാജ്യത്തോട് അവനുള്ള സ്നേഹം പക്ഷേ എനിക്ക് രാജ്യദ്രോഹമാണ് കാരണം അവന്‍റെ രാജ്യം എന്‍റെ രാജ്യത്തിനെതിരാണ്.
ഈ എന്‍റെതിന്‍റെ വലയത്തില്‍ നിന്ന് കൊണ്ട് എങ്ങനെ ഒരാള്‍ക്ക് നീതിമാനാവാന്‍ കഴിയും?
ഞാനും എന്‍റെ മതക്കാരും മാത്രമാണ് സ്വര്‍ഗ്ഗാവകാശികള്‍ എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവരല്ലേ മിക്കവരും?
എന്‍റെ ബ്ലോഗര ഗ്രാമത്തില്‍ നിന്ന് കൊണ്ട്, ബ്ലോഗരയെ സ്നേഹിച്ചു കൊണ്ട് എനിക്ക് മറ്റ് ഗ്രാമങ്ങളെയും പട്ടണങ്ങളെയും സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞേക്കാം.
പക്ഷേ ഇന്ത്യയെ സ്നേഹിച്ചു കൊണ്ട്, പാകിസ്ഥാനെയും , ബംഗ്ലാദേശിനെയും, ചൈനയെയും നമുക്ക് സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടോ?
എന്‍റെ മതത്തെ സ്നേഹിച്ചു കൊണ്ട് അവന്‍റെ മതത്തെയും സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടോ? ഒരല്‍പം ശ്രമകരമാണ് കാര്യം.
അതിര്‍ത്തികള്‍ വെറും പുറം പൂച്ചുകള്‍ ആണെന്ന്‍ നാം തിരിച്ചറിയുന്നതെന്നാണ്.?
ബ്ലോഗര യിലും ഗ്രാമങ്ങളായ ഗ്രാമങ്ങളിലും പട്ടണങ്ങളിലും രാജ്യങ്ങളിലും
'മതങ്ങളിലും' 'ജാതികളിലും' പാര്‍ട്ടികളിലും അധിവസിക്കുന്ന മനുഷ്യനെയും മൃഗങ്ങളെയും സസ്യലതാതികളെയും 'എന്‍റേതില്‍' നിന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ നമുക്ക് സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിയുമോ ?
എന്‍റെതും അവന്‍റെതും അല്ല. എന്‍റെ 'എന്‍റെതും' അവന്‍റെ 'എന്‍റെതും' എന്ന് നാം മാറി ചിന്തിച്ചാല്‍ ലോകം എത്ര സുന്ദരമാകും.
എന്‍റെ ബ്ലോഗര....എല്ലാവരുടെയും ബ്ലോഗര......
Key words : 1Blogara, Kerala, Communal, Harmony, India, Mine
No comments:
Post a Comment